Bas

Het is nu al weer ruim een week geleden dat Bas met grote koffers vol om 6 uur 's ochtends werd opgehaald door een vreemde auto. Samen met Paulien hebben ik hem uitgezwaaid maar snapte niet zo goed wat nou de big deal was, hij gaat immers toch elke ochtend naar zijn werk? Maargoed, het was nog vroeg en zelfs nog donker, dus ik heb er niet te veel over nagedacht en was blij dat ik weer terug naar bed kon met Paulien.

De rest van de dag verliep zoals gebruikelijk en ik had dan ook nog weinig in de gaten. Wel viel het me in de avond op dat bij het naar bed gaan Bas er nog steeds niet was. Maar eigenlijk vond ik het wel lekker rustig zo, geen gevecht meer om het beste plekje in bed en geen gewoel van 2 slapende mensen. Maar nu, een week later, is Bas er nog steeds niet! Wat in het begin lekker rustig leek begint nu toch wel erg saai te worden. Uit gesprekken van Paulien met anderen heb ik nu af kunnen leiden dat Bas voor zijn werk in Italie zit en dat hij pas op 30 april weer terugkomt. Dat is gewoon nog 15 nachtjes slapen! Dat is dus nog best lang en dat terwijl ik hem zo mis! Ik hoop dan ook dat de tijd snel voorbij gaat want ik kan niet wachten om weer lekker tegen hem aan te kruipen op de bank en in bed!

Pukkie

Een van mijn eerste herinneringen is die aan de grote rode 'niet-hond', later 'Kat' genoemd. Deze kat heette Pukkie en hij woonde bij de ouders van Paulien. Nou hebben we het nooit goed kunnen vinden, maar toch vind ik heel erg verdrietig om te moeten zeggen dat Pukkie vorige week vrijdag is overleden. Hij was al langere tijd ziek en de artsen konden maar niet vinden wat er aan de hand was. Een hele week lang heeft hij zelfs in het ziekenhuis gelegen voor allerlei onderzoeken, maar alsnog kwam daar niets uit. Even leek het een paar weken beter met hem te gaan, maar plotseling ging hij alsnog zo erg achteruit dat zijn baasjes niets anders konden dan hem in te laten slapen. Ik ben blij voor hem dat hij nu geen pijn meer heeft en zal hem altijd blijven herinneren als de allereerste kat waar ik ooit kennis mee heb gemaakt.


Rust zacht lieve Pukkie.

Een mens.... deel 2

Sinds 8 januari heb ik er een nieuw mens bij. Ik was al een tijdje op zoek naar een nieuwe en dan het liefst een mannetje. Mijn nieuwe mens heet Bas en het gaat erg goed tussen hem en Paulien, maar ik moet zeggen dat het toch ook wel heel veel werk is! Zo had ik er bijv. niet bij stil gestaan dat hij opeens mijn plek in zou nemen bij Paulien. Waar ik eerst altijd bij haar op de bank zat tijdens het tv kijken, zit hij daar opeens! En wanneer ik bij Paulien in bed wil liggen, ligt hij er tussen! En dan probeert hij ook nog eens een keer de baas over me te spelen... Ik grom dan ook af en toe wel naar hem, maar dan wordt Paulien weer erg boos. Pfff, dat was natuurlijk weer niet de bedoeling!

Maar ok, ik mag niet te veel klagen, verder is het wel echt een leuk mens hoor. Hij geeft me veel aandacht en hij kan erg gek doen. Ook woont hij hier in Loosduinen zodat ik vaak bij hem mag spelen als Paulien bijv. naar de Wulp moet om te werken (daar mogen tegenwoordig geen honden meer komen, belachelijk natuurlijk!). Wanneer ik bij hem thuis ben mag ik lekker in de tuin rondrennen en ik heb zelfs een keer biefstuk gekregen! Ook heb ik daar mijn eigen plek gekregen, op de stoel bij het raam. Nou ben ik geen fan van luisteren, maar toch blijf ik daar ondertussen wel braaf zitten als hij zegt dat ik moet blijven.

Al met al ben ik dus wel tevreden met mijn nieuwe mens, maar ik heb wel gemerkt dat ik nog lang niet klaar ben. Het blijft toch echt een kwestie van opvoeden en als hond met 2 mensen ben je daar eigenlijk nooit klaar mee!