vrijdag 27 november 2009
Herinneringen
Ik weet het nog goed. Het was de eerste week dat ik bij Paulien woonde en ze nam me mee naar een groot en voor mij nog onbekend huis. Eenmaal binnen rook ik meteen al wat raars, maar wat het was kon ik nog niet thuis brengen. En opeens, daar was het. Het was groot, rood, erg harig en duidelijk geen hond! In de kamer waar ik was ontstond paniek en ik werd met een zwaai hoog de lucht in getild. Het leek mij allemaal vrij overdreven, of had ik misschien iets fout gedaan? Ik werd in ieder geval hierna in de tuin gezet en was eerlijk gezegd het hele voorval al snel weer vergeten. Druk bezig met het graven van mijn eerste kuil had ik niet door wat zich achter mij afspeelde. In een grote kooi, wat Paulien later een 'ren' noemde, werd de grote rode harige niet-hond neergezet. Even later volgde er nog zo een, maar dan een zwart met witte. Samen met Paulien ging ik kijken bij de kooi waar de rare niet-honden heen en weer liepen. Het leek mij wel leuk om met ze te spelen, dus ik begon enthousiast te blaffen en te grommen, maar volgens mij snapten ze me niet! De grote rode stak zijn poot door de kooi heen en begon naar mij te slaan. Even dacht ik nog dat het een spelletje was, totdat ik zag dat hij met behoorlijk scherpe nagels langs mijn neus heen en weer aan het zwaaien was! Dit was niet de bedoeling! In een poging duidelijk te maken dat ik wilde spelen ging ik wat dichter bij de kooi kijken, maar de niet-hond liet meteen zijn tanden zien en begon te blazen. Snel heb ik bescherming gezocht bij Paulien en zij legde me uit dat dit katten waren en dat katten en honden elkaar vaak niet snappen. Nou, dat was mij in ieder geval al wel duidelijk geworden!
Inmiddels zijn we 1,5 jaar verder en heb ik er mijn missie van gemaakt elke kat die ik tegenkom weg te jagen met een hoop geblaf en gegrom. Dit doe ik thuis van achter het raam en buiten op straat vanaf een veilige afstand. Sommige van die rotkatten blijven namelijk gewoon zitten in plaats weg te rennen en dan kom ik liever ook niet te dichtbij. Ik heb al een keer meegemaakt wat die nagels allemaal kunnen doen, dat laat ik niet nog een keer gebeuren! Mijn levens motto sindsdien is dan ook: alle katten moeten dood! (of in ieder geval weggejaagd!)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten